Link do atlasu >>> KLIKNIJ Owocnik - Kapelusz do 12 cm średnicy, mięsisty, jędrny, półkulisty, wcześnie spłaszczony i wklęsły w środkowej części, jaskrawożółty, barwy chromowej, czasem w odcieniu cytrynowym albo trochę ochrowym. Brzeg długo podwinięty, tępy, równy, z wiekiem krótko karbowany, bardzo rzadko spękany. Skórka w okresie wilgotnej pogody nieco błyszcząca, a podczas suszy matowa, gładka, dająca się względnie łatwo zedrzeć na długości dwóch trzecich promienia kapelusza.
Blaszki - Blaszki dosyć długie, równodługie, łamliwe, zaokrąglone przy brzegu kapelusza, wolne lub zatokowate, nieco anastomozujące przy trzonie, bladokremowe, potem cytrynowoochrowe, często z szarawym odcieniem, w starych okazach nieraz o brzegu czerniejącym.
Trzon - Trzon 4-7x1,5-2,5 cm, jędrny, mocny, równogruby, niekiedy trochę zgrubiały w części środkowej, prawie gładki, zamszowaty, biały, czasem ze słabym odcieniem cytrynowym, po dotknięciu lub z wiekiem wyraźnie szarzejący, watowaty i nawet komorowaty.
Miąższ - Miąższ gruby, jędrny, mocny, ale łamliwy, z wiekiem miękki, biały, na powietrzu szarzeje i plami się czarniawo, bezpośrednio pod skórą żółty. Zapachu brak lub słabo owocowy. Smak łagodny.
Wysyp zarodników - Wysyp ochrowy. Zarodniki szeroko elipsoidalne, brodawkowato-siateczkowate, o brodawkach średniej wielkości, stożkowatych.
Występowanie - Grzyb znany z Europy północnej, zachodniej i środkowej. Podobnie jak w innych krajach, tak i w Polsce występuje on w bardzo wilgotnych miejscach, zatorfionych, w lasach mieszanych.
Zastosowanie - Jadalny, ale nie ceniony.
Możliwość popełnienia pomyłki - Gołąbek jasnożółty charakteryzuje się typowo chromowożółtą barwą kapelusza i małą zmiennością. Podobny jest do Russula decolorans, która z kolei odznacza się ostrym smakiem oraz białym lub białawym wysypem zarodników.
