link do atlasu na portalu>>> KLIKNIJ
Kapelusz- średnicy od 30 do 100 mm. Początkowo półkuliście wypukły, a następnie płasko poduszkowaty. Szybko wypłaszcza się w środku i często zapada. Powierzchnia matowa, zamszowata, bywa spękana i przeświecająca białawożółtawym miąższem. Nawet jak wilgotna nie lepi się. Nigdy śliska. Skórka nie daje się oddzielić od miąższu. Barwy początkowo rudobrązowej lub brązowej, z tendencją do zanikania rudawoczerwonego barwnika. W końcu przyjmuje barwę ciemno brązową lub żółtobrązową. Młodych egzemplarze posiadają często aksamitne omszenie, o zabarwieniu żółtawym. Brzeg cienki, ostry lub podwinięty. Skórka kapelusza wrażliwa na działanie oparów amoniaku. Po zadaniu NH40H na skórkę kapelusza natychmiastowo robi się zielonkawoniebieska, a następnie staje się sinoczerwonobrunatna.
Pory- w barwie rurek. W młodych okazach wyraźnie, labiryntowato wykrzywione. W dojrzałych okazach szerokie i kanciaste. Do 2 mm szerokości. Siniejąc, zmieniają zabarwienia w wyniku uciskania i po czasie w tych miejscach brązowieją.
Rurki- w barwie początkowej jasnożółtej do złotożółtej z wiekiem. Uciśnięte przebarwiają się niebieskawo. Długości od 5 do 14 mm. Zatokowate i nieco ugięte koło trzonu. Oddzielające się od miąższu.
Trzon- w kolorze jasnożółtym, kremowym do białawego na szczycie. Powierzchnia z brązowawymi przebarwieniami, o żeberkowanym i siateczkowatym rysunku. W górnej części gładka i bruzdowana w dolnej. Długości od 30 do 90 mm. Grubości od 10 do 20 mm. W kształcie, zasadniczo cylindryczny. Nieco wygięty ku górze. U młodych okazów może być słabo zgrubiały w środku i w kierunku podstawy, a u samej podstawy zwężony. Pełny.
Miąższ- w kapeluszu koloru białego do kremowego. Nad rurkami żółty. Pod skórką winnoczerwony. Słabo siniejący w kapeluszu, nad rurkami. Jędrny i mięsisty. W trzonie biały, do bladożółtego. Zapach miły, cechujący podgrzybki. Smak łagodny.
Zarodniki -w wysypie barwy oliwkowobrązowej.
Występowanie- Rzadki. Spotykany od lata do jesieni, pojedynczo lub w grupach. Siedliskami są lasy liściaste i iglaste. Szczególnie upodobał sobie zadrzewienia wzdłuż cieków wodnych i na terenach wilgotnych. Rośnie na ziemi, na korzeniach drzew, w głębokim humusie i we mchach. Nad brzegami jezior, stawów, sadzawek, grobli i leśnych zbiorników wodnych.
Uwagi. Jadalny
Gatunkiem podobnym jest: podgrzybek zajączek - Xerocomus subtomentosus z którym zazwyczaj jest mylony, a raczej utożsamiany. Niektórzy rozróżniają jeszcze formy zależne od występowania, (w lasach liściastych i iglastych), opierając się, na wrażliwości skórki kapelusza na działanie amoniaku.
Literatura
1. A. Dermek, A Pilat „Poznajemy grzyby.”
2. H.i R. Grünert "Grzyby. Leksykon przyrodniczy."
