Link do atlasu na portalu >>> KLIKNIJKapelusz - od 20 do 100 mm średnicy; w kształcie za młodu, stożkowaty, dzwonowaty, później półkulisty, półkuliście sklepiony, wypukły, przechodzący wreszcie do płaskiego, bardzo często z szerokim garbkiem w centrum, ale nie zawsze; w barwie grynszpanowy, turkusowy, niebieskozielonkawy, zielonkawomodry, nawet ciemnozielony do żółtawoochrowego, po jasnoochrowy na starość, z wybarwieniem, od centralnej części kapelusza, często z plamami, w kolorze ochrowożółtym; w porze wilgotnej powierzchnia skórki jest silnie śluzowata, a w okresie posuchy, jedwabiście lśniąca; na gładkiej powierzchni liczne odstające kosmki, w kolorze białawym, które zanikają spłukiwane przez opady deszczu; brzeg długo podwinięty, zasnuty resztkami watowatej osłony w kolorze białawym z odcieniem; skórka łatwo oddziela się od miąższu na całej powierzchni.
Blaszki - młode białawe, z różowawym odcieniem lub jasnoochrowe, z wiekiem stają się szarofioletowe, a nawet purpurowoszare i purpurowobrunatne; gęsto ustawione i mieszane; szerokie, od 6 do 9 mm; słabo zbiegające na trzon; ostrza biało oprószone.
Pierścień - błoniasty, delikatny i szeroki; ciemniejszy, osypany zarodnikami; zanikający; wznoszący się i odgórnie bruzdowany.
Trzon - od 50 do 100 mm długości, od 4 do 10 mm szerokości; w kształcie cylindryczny; pusty; w części górnej, pozapierścieniowej jest białawy, poniżej jaśniejszy od kapelusza; na powierzchni pokryty białymi kosmkami; powierzchnia bywa lepka i oślizła.
Miąższ - w barwie białawy, ale z odcieniem kremowym w kapeluszu i zielonkawym w trzonie; pod skórką kapelusza w kolorze żółtozielonkawym; zwarty, ale wodnisty; miękki; niezmienny; w smaku przypomina rzodkiew; w zapachu niekiedy ostry, nieprzyjemny i duszący.
Zarodniki - w wysypie koloru fioletowobrunatnego.
Występowanie - gatunek pospolity. Spotykany od drugiej połowy lata do listopada, we wszystkich typach lasów, na ich skrajach, jak i w parkach; lubi miejsca wilgotne; wyrasta na ziemi lub na spróchniałych szczątkach drewna, pojedynczo lub gromadnie.
Rodzaj Stropharia obejmuje 18 gatunków grzybów, żyjących w glebie i na drewnie. W obrębie tego rodzaju grzybów znajdują się również gatunki trujące i halucynogenne.
Występuje również pod nazwami: Pratella aeruginosa (Curtis) Gray; Agaricus aeruginosus Curtis; Psilocybe aeruginosa (Curtis) Noordel.
Uwagi - jedne źródła podają, że jadalny, ale niesmaczny; inne, że niejadalny i sygnalizują przypadki zatruć po spożyciu tego gatunku.
Gatunkiem podobnym jest: pierścieniak modry - Stropharia caerulea Kreisel, o bledszym kapeluszu, troszkę innych cechach i spotykany nawet na śmietniskach.
Inne nazwy to: bedłka zielonawa, pierścieniak zielonawy, opaska zaśniedziała.
Słowo „aeruginosa”, oznacza, „zupełnie grynszpanowa”.
